ΔΑΚΟΣ ΕΛΙΑΣ

ΔΑΚΟΣ ΕΛΙΑΣ

Φεβρουαρίου 2015 – Θωμάς Αρμπιλιάς Τεχν. Γεωπονίας

Η μύγα του δάκου (Bactocera oleae) προσβάλλει τους καρπούς του ελαιόδεντρου με αποτέλεσμα τη μείωση και υποβάθμιση της παραγωγής. Είναι ένας από τους πιο κοινούς και σημαντικότερους εχθρούς της ελιάς. Πολλές φορές οι λανθασμένες καλλιεργητικές εργασίες, όπως ανισόρροπη λίπανση (υπερβολικό άζωτο), υπερβολική άρδευση, λάθος κλαδέματα ή λόγω δυσμενών κλιματολογικών συνθηκών, καθιστούν εύκολη την προσβολή από δάκο.

Ο δάκος ως τέλειο έντομο είναι μια μύγα με μήκος σώματος 4-5χιλιοστά. Το κεφάλι του έχει κίτρινο-κόκκινο χρώμα, με δύο μαύρες κηλίδες κάτω από τις κεραίες και σύνθετους κυανοπράσινους οφθαλμούς. Τα φτερά του είναι υαλώδη και στην κορυφή έχουν καστανή κηλίδα. Ο δάκος διαχειμάζει στο έδαφος ενώ από τον Φεβρουάριο και μετά αρχίζει η έξοδος των ακμαίων εντόμων. Διατρέφονται με μελιτώδη εκκρίματα που βρίσκονται σε διάφορα φυτά από άλλα έντομα. Τα ακμαία διατηρούνται μέχρι το καλοκαίρι, οπότε και αρχίζουν τα θηλυκά να ωοτοκούν στον καρπό. Οι πρώτες προσβολές παρουσιάζονται τον Ιούνιο-Ιούλιο. Σε κάθε καρπό ο δάκος εναποθέτει ένα αυγό.  Οι θερμοκρασίες που ευνοούν την ανάπτυξη του δάκου είναι από 20 έως 28 βαθμούς κελσίου. Ο καρπός μετά την προσβολή μπορεί να διατηρηθεί ή να πέσει από το δέντρο.  Η δακοπροστασία στις βιολογικές καλλιέργειες γίνεται είτε με χρήση μαζικών παγίδων, είτε με δολωματικό ψεκασμό με βιολογικά σκευάσματα είτε με καολίνη ή εντομοκτόνων