ΣΗΨΙΡΡΙΖΙΕΣ

ΣΗΨΙΡΡΙΖΙΕΣ

ΟΔΗΓΙΑ: Μ 18./ 2013

Εργαστήρια: Μυκητολογίας                                                             

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΣΗΨΙΡΡΙΖΙΩΝ

Οι παρασιτικές Σηψιρριζίες που οφείλονται κυρίως σε βασιδιομύκητες (Armillaria mellea, κλπ.) ή ασκομύκητες (όπως ο Rosellinia necatrix) προκαλούν σοβαρές ζημιές στις ρίζες δένδρων, θάμνων και πολυετών ποωδών φυτών. Τα παθογόνα αυτά επιβιώνουν ως μυκήλιο με τη μορφή ριζόμορφων (λευκά διακλαδιζόμενα νήματα) ή μυκηλιακών πλακών (λευκά, λεπτά στρώματα μυκηλίου ανάμεσα στο φλοιό και το ξύλο της ρίζας) σε προσβεβλημένες ή νεκρές ρίζες μέσα στο έδαφος. Τα ριζόμορφα ή οι ρίζες με προσβολή αναπτύσσονται και ερχόμενες σε επαφή με υγιείς ρίζες τις μολύνουν. Στις προσβεβλημένες ρίζες ο φλοιός ανασηκώνεται εύκολα και αποκαλύπτει συνήθως τις μυκηλιακές πλάκες ή τα ριζόμορφα αναδίδοντας ταυτόχρονα οσμή μανιταριού. Οι Σηψιρριζίες ευνοούνται γενικά από υψηλή εδαφική υγρασία.

Η αντιμετώπιση των παρασιτικών Σηψιρριζιών είναι πολύ δύσκολη. Τα μέτρα που συνιστώνται είναι τα παρακάτω:

Α. Πριν την εγκατάσταση των φυτειών

1. Εγκατάσταση νέων δενδροκομείων ή αμπελώνων σε ελαφρά εδάφη.
2. Αφαίρεση όλων των δένδρων, πρέμνων και θαμνωδών φυτών που προϋπήρχαν στον αγρό, με όλο το ριζικό τους σύστημα. Το μέτρο αυτό είναι βασικό και μπορεί να εφαρμοστεί το χειμώνα, που η κατεργασία του εδάφους είναι ευκολότερη.
3. Μετά την εκχέρσωση ο αγρός να καλλιεργηθεί για 1-2 χρόνια με σιτηρά.
4. Λήψη μέτρων καλής αποστράγγισης του εδάφους, ιδίως σε υγρές περιοχές.
5. Χρησιμοποίηση υγιούς πολλαπλασιαστικού υλικού (δενδρύλλια, γόγγροι ελιάς, κλπ.).

Β. Μετά την εγκατάσταση των φυτειών

1. Εφαρμογή μέτρων που συντελούν στη μείωση της υπερβολικής υγρασίας του εδάφους και στην αύξηση της ευρωστίας των φυτών (κανονικό πότισμα, καλή αποστράγγιση εδάφους, ισορροπημένη λίπανση).
2. Απομόνωση του μέρους του αγρού που είχε τα προσβεβλημένα φυτά από τον υπόλοιπο αγρό με τάφρο πλάτους 30 εκατοστών και βάθους 60 εκατοστών. Το χώμα κατά το άνοιγμα της τάφρου θα πρέπει να ρίχνεται από τη μεριά που παρουσιάστηκε η ασθένεια.
3. Εκρίζωση των προσβεβλημένων φυτών καθώς και των γειτονικών που είναι ύποπτα προσβολής. Κατά την εξαγωγή εκτός από τις κεντρικές ρίζες πρέπει να αφαιρούνται επιμελώς και οι λεπτές, να συγκεντρώνονται όλες σε ένα σωρό και να καίγονται. Μετά την αφαίρεση των προσβεβλημένων φυτών να μην φυτευθεί άλλο φυτό στην ίδια θέση για δύο χρόνια τουλάχιστον. Το καλοκαίρι στη θέση αυτή θα πρέπει το έδαφος να σκαφτεί πολλές φορές για να εκτεθεί στην ηλιακή ακτινοβολία που επιταχύνει την καταστροφή των παθογόνων των Σηψιρριζιών.